در نكوهش اصحاب

« 672»

(203) (و من خطبة له (عليه ‏السلام) ) اللَّهُمَّ أَيُّمَا عَبْدٍ مِنْ عِبَادِكَ سَمِعَ مَقَالَتَنَا الْعَادِلَةَ غَيْرَ الْجَائِرَةِ وَ الْمُصْلِحَةَ غَيْرَ الْمُفْسِدَةِ فِي الدِّينِ وَ الدُّنْيَا فَأَبَى‏  

« 673»

بَعْدَ سَمْعِهِ لَهَا إِلَّا النُّكُوصَ عَنْ نُصْرَتِكَ وَ الْإِبْطَاءَ عَنْ إِعْزَازِ دِينِكَ فَإِنَّا نَسْتَشْهِدُكَ عَلَيْهِ يَا أَكْبَرَ الشَّاهِدِينَ شَهَادَةً وَ نَسْتَشْهِدُ عَلَيْهِ جَمِيعَ مَا أَسْكَنْتَهُ أَرْضَكَ وَ سمَاوَاتِكَ ثُمَّ أَنْتَ بَعْدَهُ الْمُغْنِي عَنْ نَصْرِهِ وَ الْآخِذُ لَهُ بِذَنْبِهِ.

ص673

از خطبه‏ هاى آن حضرت عليه السّلام است (در شكايت از اصحاب خود هنگاميكه در جنگ با اهل شام سستى نموده و به بهانه از انجام فرمان آن بزرگوار خوددارى كردند): 1 بار خدايا هر يك از بندگان تو كه گفتار ما را كه بعدل و درستى نه جور و ستم و براى اصلاح دين و دنيا فساد و تباهكارى مى‏ گوئيم بشنود و بعد از شنيدن آنرا نپذيرد، سببى براى مخالفت او نيست مگر بازگشت از يارى تو، و كاهلى از ارجمند گردانيدن دين تو، 2 پس اى بزرگتر همه گواهان تو و جميع آنرا كه در زمين و آسمانهايت سكنى داده‏اى (از جنّ و انس و فرشتگان) بر (مخالفت) او (مرا كه بى اعتنائى بدين تو است) گواه مى‏ گيريم (باينكه در تبليغ امر تو كوتاهى نكرده ‏ام) پس بعد از اين گواه گرفتن، تو بى ‏نياز كننده‏اى (ما را) از يارى او، و او را به گناهش (مخالفت با ما) گيرنده ‏اى.